De Getuigenis van Patrick B.

23 april 2017 zo rond half vier : ik sta aan de start van de Antwerp 10 miles. Mijn doel : binnen het anderhalf uur terug aan de aankomst staan op Linkeroever.

En inderdaad, ik loop een tijd van 1 u 28’ wat voor mij een knalprestatie is.

Dat ik deze prestatie heb kunnen leveren heb ik te danken aan het feit dat ik zo’n 30 kg vermagerd ben.

Ergens eind 2015 had ik voor mezelf de klik gemaakt dat het genoeg geweest was. Je kent dat wel : elk jaar een paar kilo’s erbij. Je maakt jezelf wijs dat het er in de zomer wal terug af zal gaan door wat meer sla te eten.

Ondertussen kent iedereen je als bon-vivant en de man met de gezonde eetlust, wat me uiteindelijk een finaal gewicht van 119 kg opleverde. En ook dan maak je jezelf nog wijs dat je wel ‘struis’ bent maar niet echt dik-dik.

Zoals gezegd had ik voor mezelf beslist dat het zo niet verder kon en liet ik mijn echtgenote een afspraak maken bij haar diëtiste. Mijn eerste afspraak was begin 2016, zodat ik met de eindejaarsfeesten nog eens goed kon doorgaan.

Ik moet zeggen dat het wel klikte vanaf het eerste moment. Eerst opsommen wat je allemaal eet, een realistisch doel stellen (-20 kg op een jaar tijd) en plan van aanpak afspreken.

Aan motivatie ontbrak het me niet en met een beetje gezond verstand en wilskracht en de tips van Eline, mijn diëtiste, begon ik eraan.

Ik kwam om de drie weken op controle en bij elke weging was er zo’n 3 kg af (de regelmatige visites zijn op zich al een motivator want je wil natuurlijk niet ‘afgaan’). Het feit dat je telkens progressie maakt, motiveert ook om door te doen.

Het helpt ook als je openlijk tegen vrienden, familie en collega’s communiceert over je plannen. Vanzelf zullen zij hier ook rekening mee houden als er eens een feestje is.

Ondertussen kende de wereld van de ‘verborgen vetten en suilkers’ geen geheimen meer voor mij en had ik mijn eetpatroon volledig omgegooid : altijd een ontbijt, een stuk fruit als tussendoortje, een lichte lunch, terug een stuk fruit, en ’s avonds een warme maaltijd met veel groenten. ’s Avonds voor de TV nam ik meestal nog een potje magere yoghourt. Door de dag drink ik steeds 1 à 2 liter water.

Ook was ik terug aan ’t sporten geslagen wat natuurlijk gemakkelijker gaat naarmate de kilo’s eraf gaan. Zo ondersteunde het lopen mijn dieet en maakte mijn dieet dat ik makkelijker kon lopen (met het gekende resultaat op de 10 miles)

Tijdens mijn ‘afvalperiode’ heb ik nooit het gevoel gehad dat ik iets miste of honger had, wel integendeel : je moet uitkijken wat je op je brood legt, een koek tussendoor kan ook, maar je moet wat meer aandacht hebben voor de suikers en de vetten en er bewuster mee omgaan. Als je op restaurant gaat misschien eens sneller een gegrilde vis met een gekookte aardappel en veel groeten eten in plaats van een steak met frieten en mayonaise.

Wat ik heel leuk vond : Eline heeft mij nooit verboden om iets te eten of te drinken. Ik ging eens een weekje op vakantie (en dan zijn de verleidingen groter) maar we hadden op voorhand goed besproken hoe ik dit moest aanpakken. Proberen om een pintje minder te drinken of om een alcoholvrij te drinken, probeer je te houden aan de regelmaat die je gewoon bent en let ook een beetje op als je naar ’t restaurant gaat. En jawel hoor, ook die week was er een kilootje af.